1η Μάη: Να ξεσηκωθούμε!!!

Να ομορφύνουμε το μέρος που ζούμε απογυμνώνοντάς το από κάθε εξουσιαστική κι εκμεταλλευτική σχέση

Μπροστά στις συνθήκες εξαθλίωσης που προωθεί το κράτος και η κυριαρχία, οι λύσεις που προτείνονται από τους διάφορους διεκπεραιωτές των κρατικών υποθέσεων είναι μεγαλύτερη ένταση της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης και υπομονή για καλύτερες μέρες που θα έρθουν…

Δεν είναι μάλιστα τυχαίο, πως όλες οι πολιτικές δυνάμεις που αντιπολιτεύονται τους τωρινούς διαχειριστές, στην ουσία δεν έχουν να προτείνουν κάτι διαφορετικό. Οι ευθύνες στρέφονται προς τους προηγούμενους, ενώ οι προηγούμενοι τις επιρρίπτουν στους προηγούμενους, αυτούς, δηλαδή, που είναι οι τωρινοί διαχειριστές.

Ένας φαύλος κύκλος που δεν οδηγεί πουθενά. Η πραγματικότητα είναι πολύ απλή: Όλοι τους έχουν συμμετάσχει στη διαχείριση της εξουσία, όλοι τους έκαναν αυτό που επιτάσσει η θέση τους ως διαχειριστών των υποθέσεων των σύγχρονων σκλάβων, που έχουν το «προνόμιο» να τους ονομάζουν «πολίτες».

Κάθε κομμάτι της εξουσίας προσπαθεί να προσεταιριστεί την αγωνία του κόσμου προβάλλοντας εφικτές και ανέφικτες λύσεις, πάντα μέσα στις λογικές του συστήματος.

Συγκεντρώσεις και πορείες προηγήθηκαν και άλλες θα ακολουθήσουν, προκειμένου να συσπειρωθούν οι άνθρωποι γύρω από τα παραρτήματα των κομμάτων.

Εμείς δεν θα προτείνουμε μοντέλα και πρακτικές αυτοδιαχείρισης και συνδιαχείρισης της εξαθλίωσης, δεν θα αναδείξουμε την συλλογική ιδιοκτησία ως καλύτερη από την ατομική, ούτε τον συλλογικό καπιταλισμό ως καλύτερο από τον ατομικό καπιταλισμό.

Δεν θα προτάξουμε τα αυτόνομα σωματεία βάσης ως καλύτερα ή ως λύση απέναντι στα εξαρτημένα από μονοκομματικούς μηχανισμούς.

Δεν θα προτάξουμε την βία σαν κάτι το καινούργιο και το ρηξικέλευθο. Ιστορικά, η βία που απαιτεί καλύτερες συνθήκες δουλείας είναι η πρωταρχική εκδήλωση της αποδοχής του συστήματος και τελικά της πάλης με ειρηνικά μέσα. Γίνεται λειτουργική μόνο στο βαθμό που αποτελεί συστατικό της συνολικότερης οπτικής και πορείας προς την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση, προς την αναρχία. Προτάσσουμε, λοιπόν, την κοινωνική βία σαν ένα από τα μέσα για την καταστροφή του κράτους και των εκμεταλλευτικών σχέσεων.

Προτάσσουμε την αναρχική οργάνωση των ανθρώπων δίνοντας πρωταρχική σημασία, στις συνθήκες που υπάρχουν, στην αναρχική ομάδα.

Στην παρούσα κατάσταση, όπου οι καταπιεστές κι εκμεταλλευτές επιδεινώνουν τους όρους δουλείας, ας προτάξουμε τη δύναμη της ανθρώπινης ανυπακοής, του αυτοσεβασμού και της άρνησης των συνθηκών που μας ορίζουν.

Να εξεγερθούμε!

Να γεμίσουμε τους δρόμους και τα οδοφράγματα με όλα τα άχρηστα καταναλωτικά προϊόντα με τα οποία θέλουν να μας κρατούν σκλαβωμένους.

Να αδειάσουμε τα μαγαζιά από τα εμπορεύματα.

Να γκρεμίσουμε τις πολυκατοικίες που μας κρύβουν τον όμορφο ορίζοντα που μας έχει χαρίσει η μάνα γη.

Να διασκορπιστούμε σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του ελλαδικού χώρου κι ακόμα παραπέρα, διαδηλώνοντας πως οι άνθρωποι χρειάζονται πολύ λίγα πράγματα για να ζουν καλά και ευχαριστημένοι.

Να απελευθερώσουμε το έδαφος από το τσιμέντο και την άσφαλτο για να μείνει χώρος ζωής για μας και τα χιλιάδες είδη του ζωικού και φυτικού κόσμου.

Να ομορφύνουμε το μέρος που ζούμε απογυμνώνοντάς το από κάθε εξουσιαστική κι εκμεταλλευτική σχέση.

Να απλοποιήσουμε τον τρόπο ζωής μας.

Να καταστρέψουμε την βιομηχανική κτηνωδία.

Να καταστρέψουμε τα κράτη και κάθε εξουσία.

Να ξεσηκωθούμε για την αναρχία!

30 Απριλίου 2010

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΑΡΧΕΙΟΘΗΚΗ Αθήνας