Ανοικτό κάλεσμα διαμαρτυρίας ενάντια στις κρατικές δολοφονίες

Τρίτη 9 Δεκέμβρη 2008, όπισθεν Αγ.Νικολάου (Αβάντων), 6μμ

Η ΤΑΞΗ ΤΟΥΣ ΜΥΡΙΖΕΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΑΙΜΑ


Σάββατο 6 Δεκέμβρη 2008, ώρα 21:05: Δύο ειδικοί φρουροί με την κάλυψη μιας διμοιρίας των ΜΑΤ δολοφονούν εν ψυχρώ έναν δεκαπεντάχρονο νέο. Είχε προηγηθεί ένας συνηθισμένος λεκτικός διαξιφισμός που ήταν αρκετός για έναν μπάτσο να οπλίσει, να σημαδεύσει, να σκοτώσει. Δεν έπραξε τίποτα το διαφορετικό από αυτό που οι πολιτικές ηγεσίες σχεδιάζουν και εν μέρει εφαρμόζουν τα τελευταία χρόνια. Μηδενική ανοχή σε οτιδήποτε δεν ελέγχεται από το κράτος και τους θεσμούς του. Οι ίδιοι διατυπώνουν και ορίζουν τους κανόνες και αργότερα τα μμε αναλαμβάνουν το ρόλο της χειραγώγησης και της διαμόρφωσης της περιβόητης «κοινής γνώμης». Αλλά η οργή και η αντίδραση, δεν τιθασεύεται-δεν καλουπώνεται, δρα ανεξέλεγκτη και σκορπά θύελλες.
Η εξουσία είναι βέβαιο ότι πάλι θα μιλήσει για «μεμονωμένο» και «ατυχές» περιστατικό, για την «κακιά στιγμή» και ας αυξάνονται ραγδαία οι στατιστικές με τα θύματα από «εξοστρακισμούς» σφαιρών, οι θανάσιμοι ξυλοδαρμοί, κυρίως μεταναστών στα αστυνομικά τμήματα, οι νεκροί φυλακισμένοι, οι παρακρατικές επιθέσεις φασιστών με διαρκή κάλυψη της αστυνομίας και τόσα άλλα. Σαν πολλά δεν είναι για να βαφτίζονται «μεμονωμένα»; Αντιθέτως, αποτελούν προϊόντα μιας συγκεκριμένης πολιτικής επιλογής που υπαγορεύεται από την απαξία της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας. Επιστέγασμα της εντεινόμενης κρατικής καταστολής και αστυνομοκρατίας με νέα και σύγχρονα μέσα, όπως C4I, ένοπλες πεζές περιπολίες κ.ά. Άγριες επιθέσεις σε πορείες που χαρακτηρίζονται «ειρηνικές», όπως πέρσι στις φοιτητικές κινητοποιήσεις, ντου σε στέκια και καταλήψεις συλλογικοτήτων, αλλά κατά τ΄ άλλα μιλάνε μέσω των μμε για το «άβατο των εξαρχείων». Αλλά ο σχεδιασμός τους δεν σταματά εδώ αφού περιλαμβάνει την μελλοντική οπλοφορία και οπλοχρησία δημοτικών αστυνομικών και σεκιουριτάδων, προφανώς για να μπορούν να δολοφονούν και αυτή με τη πρώτη στραβή ματιά, με τη πρώτη αφορμή!
Είκοσι τρία χρόνια μετά τη πισώπλατη δολοφονία του Καλτεζά, και το κράτος συνεχίζει να δολοφονεί. Το σύστημα πολιτικών δομών αναλλοίωτο εδώ και δεκαετίες, με μια τακτική εναλλαγή κομμάτων στην εξουσία που απλά κάνουν τη μοιρασιά της τράπουλας στους γνωστούς-άγνωστους της οικονομικής ελίτ. Εξασφαλίζοντας για την μαρίδα διαρκή λιτότητα, ανασφάλιστη εργασία, μισθούς πείνας που αν θέλεις να ξεφύγεις από αυτά θα πρέπει να γλείφεις ολομερίς κάποιον βουλευτή ώστε να βολευτείς και εσύ στον μικροαστικό κόσμο της ιδιώτευσης.
Από την άλλη πλευρά, επιμένουμε ότι οφείλουμε και μπορούμε να δημιουργήσουμε αυτοοργανομένες και αυτοδιαχειριστικές μορφές δράσης, που θα προβάλλουμε τις αντιιεραχικές σχέσεις στην καθημερινότητα μας, μακριά και πέρα από οποιαδήποτε κομματική καθοδήγηση.
Άλλωστε αυτό που ζούμε σίγουρα δεν είναι δημοκρατία!




Συλλογικότητες και άτομα από τη Χαλκίδα