«Μήπως το “έγκλημά” μου είναι οι απόψεις μου;»

«Μήπως το “έγκλημά” μου είναι οι απόψεις μου;»

ΕΚΑΤΟΝ ΣΑΡΑΝΤΑ ΕΞΙ μέρες μετρά στις φυλακές Κορυδαλλού ο Θοδωρής Ηλιόπουλος, ο οποίος είναι ένας από τους συλληφθέντες στη διάρκεια των επεισοδίων του περασμένου Δεκεμβρίου. Ο νεαρός κατηγορούμενος με επιστολή του στα «ΝΕΑ» μέσα από τον Κορυδαλλό δίνει τη δική του εκδοχή, υποστηρίζοντας ότι άδικα παραμένει προφυλακισμένος.

Πριν από λίγες μέρες απορρίφθηκε η αίτηση για την αποφυλάκισή του.

Απόγευμα Τετάρτης 18 του Δεκέμβρη.

Συλλαμβάνομαι επί της οδού Ακαδημίας, δέχομαι δυο κλωτσιές στο κεφάλι, υβρίζομαι κατ΄ εξακολούθηση με έναν σεξιστικό χαρακτηρισμό και οδηγούμαι στη ΓΑΔΑ συντροφιά με ένα σωρό κατηγορίες.

Το ότι δεν κατείχα οτιδήποτε πάνω μου που θα μπορούσε να με ενοχοποιήσει, καθώς και οι μαρτυρίες φίλων με τους οποίους βρισκόμασταν μαζί εκείνο το μοιραίο απόγευμα, δεν στάθηκαν ικανά ώστε αυτή η ιστορία να έχει αίσιο τέλος. Αντίθετα, οι μαρτυρίες των δυο αστυνομικών που με συνέλαβαν και με αναγνώρισαν ως το άτομο που επί τρεις ώρες πρωτοστατούσε στα επεισόδια εκείνης της ημέρας, επικύρωσαν την απόφαση της προφυλάκισής μου.

Προφυλάκιση άδικη κατά ομολογία δική μου αλλά και άλλων ατόμων, παρόντων εκείνη τη χρονική στιγμή στο σημείο σύλληψής μου.

Πέντε ημέρες μετά, στις 23 του Δεκέμβρη, μεταφέρομαι στις Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλού, στις οποίες παραμένω ακόμη και σήμερα, 11 Μαΐου. Οι όποιες προσπάθειες για την άρση της προσωρινής μου κράτησης δεν απέφεραν καρπούς, καθώς, χαρακτηρισμένος πλέον ως “επικίνδυνο άτομο για την κοινωνία” είναι πολύ πιθανό να προβώ στις ίδιες, κακουργηματικού χαρακτήρα πράξεις.

Πράξεις στις οποίες ποτέ δεν προέβηκα! Πώς ένας άνθρωπος 31 ετών, με καθαρό ποινικό μητρώο, με ουδεμία ώς τώρα προσαγωγή και μοναδικό επιχείρημα την κατάθεση 2 αστυνομικών οργάνων, γίνεται να χαρακτηριστεί ως άνωθεν;

Μήπως οι πεποιθήσεις και οι ανησυχίες που διέπουν την προσωπικότητά μου, για ένα καλύτερο μέλλον, για ισότητα και δικαιοσύνη για όλους, μεταφράζονται ως εγκληματικές πράξεις οπότε δικαίως αυτή τη στιγμή παραμένω έγκλειστος σε ένα από τα σωφρονιστικά ιδρύματα της Δημοκρατικής Ελλάδας του 21ου αιώνα;

ΤΑ ΝΕΑ 18/05

2o ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ Θ.ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Τρίτη 7 Απριλίου 2009

Διανύουμε τον τέταρτο μήνα μετά το πέρας των Δεκεμβριανών. Μιας περιόδου που στιγματίστηκε από την οργή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, όλων των ηλικιών, με εναρκτήριο λάκτισμα τον άδικο χαμό του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Χρέος μου ήταν να είμαι εκεί όχι μόνο ψυχή αλλά και σώμα, συμμετέχοντας στον κοινωνικό διάλογο, συναποφασίζοντας με τον κόσμο βάσει των προβληματισμών της σύγχρονης ζωής. Είμαι κομμάτι του «Δεκέμβρη», δεν είμαι έξω δεν είμαι απέναντι είμαι και είναι μέσα μου. Τα προβλήματα όμως που αντιμετωπίζει η οικογένεια μου δεν μου το επέτρεψαν…παρέμενα στο πατρικό μου σπίτι, ώστε να φροντίζω τους ηλικιωμένους γονείς μου με ότι αυτό συνεπάγεται και κάθε χτύπος της καρδιάς μου παλλόταν όλο και πιο δυνατά. Με διακατείχαν τα συναισθήματα της θλίψης, του θυμού, αλλά και της απογοήτευσης προς τα πού οδεύεται το μέλλον μας, το μέλλον αυτού του κόσμου που προσδοκούσα να βασίζεται στην ισότητα και τη δικαιοσύνη.

Τα όνειρα μου μετατράπηκαν σε εφιάλτες από τις δεκαοκτώ του Δεκέμβρη, μετά την αναίτια σύλληψη μου, οι οποίοι συνεχίζουν ακόμη και σήμερα, 111 μέρες μετά. Θα μπορούσαν να είχαν μετριαστεί στις πέντε του Μάρτη, αν η αίτηση της αποφυλάκισης μου είχε γίνει δεκτή. Τα αρμόδια όμως δικαστικά όργανα την απέρριψαν, με το πρόσχημα ότι είναι πολύ πιθανό να προβώ στις ίδιες πράξεις (?!) καθότι θεωρούμαι επικίνδυνος για την κοινωνία. Η ηλικία των τριάντα χρόνων μου, το λευκό ποινικό μου μητρώο αλλά και οι μαρτυρίες υπεράσπισης ακόμη και από αυτόπτη μάρτυρα δημοσιογράφο καθώς και η ιδιαιτερότητα της οικογενειακής μου κατάστασης δεν πτόησε τους αρμόδιους.

Το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται. Παραμένω έγκλειστος ζώντας καθημερινά τις φάσεις και τις αντιφάσεις του. Στη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία, κρίνεσαι επικίνδυνος ανά πάσα στιγμή, ακόμη και για κάτι που δεν έκανες.

Εν κατακλείδι, σας υποβάλω το ερώτημα:

Κάθε άνθρωπος έχει δικαιώματα η μόνο υποχρεώσεις?

Το δίκιο υπό ποιες προϋποθέσεις ορίζεται?

Θοδωρής Ηλιόπουλος